این شعرو که از کلبه فقیرانه ی احساسم بیرون پاگذاشته تقدیمش می کنم به استاد محترم انجمنم « انجمن ادبی صبا » : بودنم را بهانه ای و نگاهت ؛ چونان پرنده ای در اوج حلال غربتم را سنگی می زند میان رنگین های تصنعی بودم ، لطافت معنا شدی رهایی بخش از هر آنچه دچار ...... حس ترد زندگی ..... ادامه ها را ..... زیر دندان تازگی مز مزه می کنم . عصاره ای بر فروغت بپاش از حضور تا بماند . « پرسه زن بیتوته های خیال »
| قالب جدید وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
استدعا می کنم در صورت کپی برداری از مطالب موجود در وبلاگ ، نام نویسنده و یا شاعر اثر را ذکر فرمایید . ... با تشکر ...
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت
